integralności radzieckiego systemu. W rzeczywistości jednak było to przedsięwzięcie nieudane, zdumiewająco niezdarne, nieśmiałe, połowiczne w wyborze celów i środków. Celowe unikanie przez zamachowców wszelkich drastycznych środków, ich ideologiczna powściągliwość i usilne starania, aby zachować wszelkie pozory legalizmu, nie są dowodem niezmienności radzieckiego systemu i radzieckiej elity politycznej. Wręcz przeciwnie! Trafniejszą ocenę sformułował w swych pamiętnikach sam Jelcyn. Przebieg nieudanego zamachu dowodził, jego zdaniem, że jego uczestnicy byli technokratami, a nie ideologicznymi fanatykami. W obronie Białego Domu w Moskwie zgromadzili się ludzie gotowi umrzeć za wyższą sprawę, ale organizatorzy zamachu okazali się niezdolni do zabijania. Według Jelcyna było to wydaniem dobrego świadectwa