starszego pana ze szczurzym wąsikiem.<br>- Brali. - Kobiecy głos. Obejrzał się gwałtownie i przypadł do niej. - Basiu, Basiku.<br>Wciągnęła go na schody.<br>- Spostrzegłam pierwsza, mieliśmy stolik przy drzwiach - głaskała go po ręce, jakby to on uniknął niebezpieczeństwa.<br>Stali długo w okiennej wnęce, jakby nareszcie znaleźli mieszkanie. - Przecież musimy do tej "Maski" - ocknęła się pierwsza.<br>- Tak, muszę tam spojrzeć na jednego kolaba, nazywa się Ipohorski... nazwisko kolaboranta szepnął jej jak najczulsze wyznanie: oto nie chce mieć wobec niej tajemnic:<br>&lt;tit&gt;XIV&lt;/&gt;<br>Ten ślub urządzi ją lepiej niż tuzin fałszywych dowodów i trzy "czyste" mieszkania. W końcu stary był głośnym endekiem. Żaden najsprytniejszy szmalcownik w dzielnicy