dalej działo , nie wiem. Ogarnięty trwogą wybiegłem <br>na schody i nie wiedząc nawet kiedy i jak, znalazłem się <br>na dziedzińcu.<br><br>Była piękna, mroźna noc grudniowa. Śnieg przestał <br>padać i w świetle księżyca iskrzyła się <br>jego biel.<br><br>Cała Akademia, jej mury i park widoczne były jak na dłoni.<br><br>Mignęła mi przed oczami postać Anastazego, a po chwili <br>usłyszałem zgrzyt zamka. Anastazy otworzył bramę i jak <br>przez sen zobaczyłem przesuwające się przede mną wydłużone <br>cienie moich kolegów.<br><br>Chciałem krzyknąć: "Do widzenia, chłopcy!", <br>ale głos zamarł mi w krtani.<br><br>&lt;tit&gt;Pożegnanie z bajką&lt;/&gt;<br><br>Księżyc raził mnie w oczy i oblewał <br>swoim tajemniczym blaskiem.<br><br> Usiadłem na