trawy, wśród cegieł piłują świerszcze swoją miłosną piosenkę o dwu tonach. Od ulicy Górczewskiej dochodzi klekot. Ciągną po nocy konne tabory rozbitej armii niemieckiej. Nie jest to głośny hurkot gąsienic wozów pancernych ani dudnienie przetaczanych armat. Nie słychać też szumu motorów.<br>Nie szumi nawet motor tego niewielkiego auta, na które oczekuje Stacho.<br>"A jeśli ją śledzili dokładniej, niż przypuszcza Aleksandra?<br> A jeśli odkryją moją kryjówkę? Będę biegł, tak jak to uczynił ŤKazikť. Będę biegł polem... - myśli i patrzy zachłannie w niebo, i wciąga w nozdrza zapach trawy. Te rzeczy stają się dla niego cenne, teraz - kiedy wszystko, co złe, jest bliskie