wspomnianego wyżej postulatu i ewentualnie jakichś dodatkowych założeń. To właśnie zagadnienie wypadnie nam teraz rozważyć.<br> Posłużmy się w tym celu układem, dla którego n = 3 , ponieważ zapis znacznie się przez to uprości, a uzyskane wyniki dadzą się z łatwością uogólnić na układ o dowolnej liczbie wejść. W układzie takim mamy oczywiście 2 = 8 możliwych eksperymentów; każdy z nich może dać jeden z dwóch wyników: 1)zjawisko B zachodzi (x ­ B) lub 2) zjawisko B nie zachodzi (x ­ B) .<br> Zanalizujmy obecnie kanon jedynej różnicy w zastosowaniu np. do wejścia A . Wymaga on, według Milla, przeprowadzenia dwóch eksperymentów. W pierwszym wszystkie wejścia są