przydzielając cerkwi dziesięcinę z dani przejęli (na przykład za polskim pośrednictwem) karolińsko-ottoński wzór jest, moim zdaniem, znikome. Przeciwko takiej inspiracji przemawia bizantyńskie pochodzenie ruskiego Kościoła. Tak czy owak przyczyn, dla których rozpowszechniała się praktyka uposażania Kościoła udziałem w dochodzie z publicznych danin, nie sposób sprowadzić do wędrówki wzoru. Niezależnie od tego, czy władcy i biskupi czerpali inspirację z rozstrzygnięć wypróbowanych już gdzie indziej, czy sami wpadli na ten pomysł, odpowiadał on potrzebom Kościoła i warunkom społeczno-ustrojowym nowych państw. Rozwiązanie to rozpowszechniło się nie dlatego, że jedni drugich naśladowali, lecz dlatego, że musieli sprostać podobnym wyzwaniom w podobnej sytuacji.<br>Można tu