podniecenie. Był blisko. Blisko rozwiązania. Trzymał je nawet za ręce.<br>Mary wyrwała się i złapał kurczowo poręczy łóżka. Wpatrywała się w Marię, jakby <br>czekała na potwierdzenie.<br>- Wina za to, co stało się tutaj. Za nią. Prawda, Mario? Tak było? Czy to on? <br>Powiedz, czy to on?<br>Żona Jakuba milczała.<br>I od tej pory Mary, mimo błagań Jakuba, nie po-wiedziała już ani jednego słowa.<br>Następnego dnia rano Jakub znalazł w kuchni napisaną na gazecie prośbę: "Zamów <br>mi taksówkę". Mary czekała już na samochód przed furtką. Słońce odbijało się <br>w jej czarnych okularach. Na pożegnanie podała Jakubowi kartkę. Drugą wręczyła <br>taksówkarzowi. Ten spojrzał na