uległ powolnemu rozkładowi, co wiązało się w znacznej mierze z wybuchem wojny. Wydaje mi się, że to zwrócenie przez Berenta uwagi właśnie na belgijski socjalizm jako pewien pozytywny punkt odniesienia należy łączyć z jego rozumieniem indywidualizmu.<br> Natomiast jeśli chodzi o artykuł "Źródła i ujścia nietzscheanizmu", to muszę powiedzieć, że nie odbiega on od najbardziej stereotypowej recepcji Nietzschego w owym czasie. W gruncie rzeczy Berent nie rozumie Nietzschego, ale można też powiedzieć, że właściwie wielkość filozoficzna autora "Narodzin tragedii" została odkryta dopiero w latach 30-ych. Jako tłumacz Berent stara się oddać piękno języka, ale zarazem widać, że nie rozumie filozoficznej treści