każe wciąż artystom seplenić. Udawać przedszkolaków albo co najwyżej młodzież szkolną. Patrzeć na świat wciąż szeroko otwartymi i wiecznie zdziwionymi oczyma dziecka. <br>Nie chcę być tu źle zrozumianym. Wszyscy oczywiście bardzo kochamy dzieci i nadal je kochać będziemy. Tutaj nie chodzi o to, że u nas w Polsce miłość ta odbija się cokolwiek niekorzystnie na sytuacji demograficznej. Dzieci muszą mieć książki i książki dla dzieci muszą mieć obrazki. To pewne. Ale dorośli to już nie? A co z artystami? <br>Można sobie wyobrazić, że jeśliby obecna sytuacja oczywistego zmajoryzowania zamówień wydawniczych na rzecz ilustracji dla dzieci miała potrwać przez czas dłuższy, to gdyby