formę praktyki uznano <br>metodę 'wpatrywania się koan'. Dahui uważał, iż metoda ta stanowi <br>najdoskonalszą i najbardziej skuteczną formę praktyki: &lt;q&gt;"Koan jest pochodnią <br>mądrości oświetlającą ciemność serca i rozumu, złotym ostrzem, które <br>przebija się przez bielmo przesłaniające widzenie, ostrym toporem ścinającym <br>korzeń narodzin i śmierci. Koan jest jak boskie lustro, które odbija wszystko <br>to, co skalane i nieskalane. Dzięki koanom intencje patriarchów zen stają się <br>&lt;page nr=129&gt;<br>całkowicie jasne, a jaźń Buddy zostaje odsłonięta i przejawiona. Nic nie może <br>dorównać koanom jako drodze do ostatecznego wyzwolenia".&lt;/&gt; <br>W Japonii mistrzem, który szczególnie podkreślał wyższość dynamicznej <br>praktyki koanów był Hakuin. Jednak i on medytował w pozycji