jedno, autor adaptacji musi też zadbać o to, aby teoria, która stanowiła podstawę konstrukcji danego testu, była znana jego nowym odbiorcom. Jeżeli tak nie jest, to jest on zobowiązany do jej upowszechnienia. Nie można bowiem, tak mi się wydaje, pozostać tylko przy zaleceniu, aby psycholog-praktyk (a głównie on będzie odbiorcą nowego testu) zapoznał się z teorią i jej praktycznymi implikacjami poprzez przestudiowanie, wskazanej w podręczniku oryginalnego testu, literatury (nie dość, że obcojęzycznej, to jeszcze trudno dostępnej). Nie wystarczy tedy jedynie dokonać adaptacji kwestionariusza NEO-PI-R (Costa, McCrae, 1992), ale trzeba też przyswoić całe podłoże teoretyczne i metodologiczne związane z