Mary miała rację - to on był przyczyną, on był sprawcą, prześladowcą. Wybacz, <br>że się spóźniłem. Nigdy już tego nie zrobię. Przyrzekam. Łza spadła na kolejną <br>kopertę:<br>Do ojca<br>Twoja słabość i nieobecność zwiększały moje cierpienie, ale wybaczam ci, bo twoja <br>miłość pozwoliła mi przetrwać. <br>Nie wiem, czy uda mi się odbudować moje ciało.<br>Wiedza budzi przerażenie. W nim. We mnie. Jest tylko jeden sposób, by pokonać <br>strach. Tylko jedna droga. Jakub? Jakub niczego nie zmieni. Wie wszystko. To <br>moja klęska. Mój upadek. Setki niepotrzebnych działań. Setki bezsensownych słów. <br>Napisanych. Zapomnianych. Nie udało się. Po prostu nie udało się.<br>Maleństwo wciąż żyje