jeszcze bardziej archaicznych recept socjalistycznych nie pomogą. Oczywiście agonie, które przechodzą demokracje kapitalistyczne, trzeba mierzyć w standardach historycznych czyli latami. Optymiści mogą wytargować dekadę lub półtora. Nie dłużej. Bo, na domiar złego, cały proces rozkładu nie odbywa się w próżni, ale przeciwnie - we wrogim otoczeniu. Proces ten od szeregu lat odbywa się na naszych oczach. Jeśli niektórzy z nas, żyjący na Zachodzie, tego nie dostrzegają, to chyba dlatego, że sami są cząstką tego wielkiego dogorywającego demokratycznego organizmu. Kto czuje się bardziej "obcym", ten widzi lepiej. O sowiecko lub sowiecko-podobnych systemach zwykliśmy twierdzić, że nie mają w sobie cech auto-regeneracyjnych, ponieważ