wspomnianą posiadłość. Zmarł w 1881 r. i babka z trudem wiązała końce z końcami, aby wychować dwóch synów i trzy córki. Młodszy z synów ukończył medycynę i większość życia spędził jako lekarz w Wilnie. Starszy syn, Karol, mój ojciec ukończył wydział chemiczny na Politechnice w Rydze, w której studia wtedy odbywały się jeszcze po niemiecku. Chciał pójść drogą naukową; wybitny uczony, jakim był profesor Oswald, zaproponował mu asystenturę. Jednak konieczność zajęcia się majątkiem zmusiła go do zerwania więzów z pracą naukową i do poświęcenia się pracy na roli. Dzięki energii i wrodzonym uzdolnieniom potrafił należycie zorganizować gospodarstwo, które wkrótce zaczęto uważać w