kapusty obok szosy. Silnik maszyny pracował cały czas. Drzwi z boku kadłuba otworzyły się, dwaj mężczyźni w cywilu pomogli wysiąść Rastafińskiemu. Pochylając głowy, przebiegli pod wirnikiem, trzymając karła pod ręce; prawie go nieśli. Cywile byli krótko ostrzyżeni i na moje oko w bajecznej kondycji fizycznej. Paski uprzęży do noszenia broni odcinały się od białych koszul. Zajęli pozycje z obu stron mojego samochodu. Ten z prawej otworzył drzwiczki od strony dziadka. W tym momencie chciałem też wysiąść, ale cywil powstrzymał mnie ruchem dłoni. <br>Dziadek posłusznie wyszedł na drogę. <br>- W porządku, dziadku - zawołałem. - To jeszcze nie koniec. <br>Odwrócił głowę. Pytał mnie wzrokiem, czy