stopniowo widzenie bryłowe, przechodzące w widzenie płaszczyznowe. Nawet jeśli widzimy z dalszej odległości przedmioty jako bryły trójwymiarowe, to nie dlatego, że tak je postrzegamy, lecz dlatego, że mamy o nich doświadczenie nabyte z doświadczenia.<br> Poruszam te zagadnienia, bo wydają mi się ważne dla procesu przestrzennego kształtowania warunkowanego percepcją wysokości i oddalenia. Na tej drodze może zarysowują się autonomiczne strefy, określające zakresy działania urbanistycznego, architektonicznego i plastycznego.<br> Niesłuszna jest zasada podporządkowywania malarstwa czy też rzeźby architekturze. Malarstwo - to przekaz wizualny i znaczeniowy. Każda plama barwna narusza równowagę i statykę płaszczyzny architektury. Historia malarstwa, rzeźby i architektury ujawnia nam tę wieczną walkę autonomicznych