j e s t - powiedział z naciskiem Campilli.<br>Na kawę przeszliśmy do innej sali. Ni to czytelni, ni to palarni. Widniej tu było. Pośrodku rozciągał się olbrzymi stół, zarzucony gazeta mi i tygodnikami. Zapadliśmy w szerokie skórzane fotele. Sięgnąłem po papierosa. Zaraz kelner pospieszył ku mnie z zapałką. Kiedy się oddalił, wychyliwszy się ku Campillemu zacząłem nieco jąkając się i cicho:<br>- Przepraszam pana za mój ton, czasem szorstki. Nie było mi tu ostatnio lekko. A więc i nazbierało się we mnie trochę żółci. Przepraszam też pana za niektóre moje słowa, może niesprawiedliwe. Doznałem od pana tyle serdecznej pomocy, że powinienem panu