wąskimi wąwozami. Niszczyli stolicę, nie zaprzątając nawet sobie głowy myślą, że w ten sposób czynią ją swoim wrogiem po wsze czasy. Wszystko legło w gruzach. <br><br>Kraj rozpadł się na nieuznające niczyjej władzy i autorytetu księstewka rządzone, a raczej plądrowane przez przemytników, rozbójników, watażków i prowincjonalnych chanów. Potraktowali oni zdobyte lub oddane im pod zarząd ziemie jako łup należny za wojenne zasługi i ofiary.<br>Po klęsce zadanej jego wojskom w ulicznej bitwie w Kabulu, pożegnawszy się z nadziejami i marzeniami o ministerialnych posadach w rządzie, Dostum wycofał się na północne zbocza Hindukuszu i obwarował w mieście Mazar-e Szarif, które wybrał na