wdzięczni - dał się słyszeć głos Antoniusza. -To drobnostka -rzekł buńczucznie komendant -nie z takimi duchami dawaliśmy sobie radę.<br> - Umm! - jęknęli z podziwu studenci.<br>Sierżant spojrzał na nich ostrzej, przynaglająco. Uniósł głowę, wciągnął brzuch, wyprostował się i walnął pięścią w dłoń.<br> - Dość tych żartów, panowie!<br>Zapanowała głęboka cisza. Słychać było przyspieszone oddechy i trzask gałęzi w ognisku. Oczy wszystkich zwróciły się na sierżanta. Ten stał w całej okazałości swej urzędowej figury. Naraz tonem nie znoszącym sprzeciwu zwrócił się do Antoniusza:<br> - Ilu was jest, panie asystencie? - Trzynastu.<br> - Wszyscy obecni? - Tak jest &lt;page nr=138&gt;<br> - W takim razie zapewniam panów, że dzisiaj na zamku nie będzie straszyć