No?<br> Milczeli, brwi Mariana uniosły się jeszcze wyżej. Spiczaste uszy Julka wydawały <br>się jeszcze bardziej spiczaste niż zazwyczaj, czarne oczy błyszczały bystro, <br>jak u czujnego zwierzątka. Pestka wsparła nogę o brzeg wysokiej podmurówki i <br>zeskoczyła na ziemię<br> - No? - spytała po raz drugi, podchodząc szybko do chłopców. - Stało się coś?<br> - Tak - odezwał się Marian. - Na wyspie ktoś był. Pestka uznała wiadomość za <br>ważną.<br> - Kiedy był? - Wczoraj.<br> - Przecież siedzieliśmy tam prawie do wieczora i nie widzieliśmy nikogo.<br> - Ale my z Marianem polecieliśmy tam jeszcze drugi raz przed samym spaniem, <br>bo zgubiłem scyzoryk i bałem się, że zardzewieje. Na polance było ognisko. Już <br>się