przedział ten nazywa się nieraz "strefą obojętności" (indifference zone). Łatwo zauważyć, że jeśli cel został tak zdefiniowany, to znika niepożądana konsekwencja, o której przed chwilą była mowa. Jeśli bowiem rzeczywista wartość parametru leży poza strefą obojętności, to skuteczność d może być znacznie wyższa niż d - pod warunkiem, że c zostało odpowiednio dobrane. Można powiedzieć, że w takim wypadku celem jest przyjęcie prawdziwej konkluzji - gdy rzeczywista wartość badanego parametru nie leży w strefie obojętności. Metodę tę można oczywiście wysubtelnić przez przyjęcie założenia, że r(x, x) zależy w sposób ciągły i ściśle monotoniczny od odległości między x i x , czyli od rozmiaru