ZSSR a Kościołem katolickim nie istniały nigdy "bezpośrednie formy dialogu" ponieważ "&lt;q&gt;sami przywódcy sowieccy odrzucają dialog upatrując w nim przedsionek złamania spoistości ideologicznej, na jakiej opiera się reżym komunistyczny&lt;/&gt;". Co się tyczy rzekomej wolności religijnej panującej w ZSSR, mons. Miano wzywa Okułowa, by wymienił "wierzących deklarujących się publicznie i zajmujących odpowiedzialne stanowiska np. w aparacie rządowym lub na uniwersytetach". Powołanie się Okułowa na świadectwo patriarchy prawosławnego Pimena dygnitarz watykański zbija następująco: "&lt;q&gt;Sprawa polega na tym czy patriarcha może występować bez niedomówień, tak jak to czyni Koenig&lt;/&gt;".<br>Polemika pomiędzy Moskwą a Sekretariatem dla niewierzących nie przeszkodziła jednak delegacji watykańskiej w wyjeździe do