o śmierci matki i siostry. W kwietniu 1945 roku organizacja obozowa włączyła ją do grupy Francuzek, które hitlerowcy wymieniali za pojmane w południowej Francji żony niemieckich dygnitarzy. Dostała fałszywe dokumenty i jako Francuzka samochodem Szwajcarskiego Czerwonego Krzyża opuściła obóz. Po przekroczeniu granicy, pod wpływem tragicznych przeżyć, nerwowego napięcia i nagłego odprężenia, nastąpiło w niej załamanie psychiczne, które doprowadziło do silnego szoku. Umieszczono ją w paryskiej klinice psychiatrycznej, gdzie później pracowała jako pielęgniarka. Do Polski nie miała do kogo wracać. Po czterech latach atak choroby się powtórzył. Skierowano ją wtedy do Instytutu Psychiatru Eksperymentalnej. Po roku profesor Garraud uznał, że jest całkowicie