Christe, w tym przypadku z nawiązaniem do dawnej figury retoryczno-muzycznej <br>climax, z utrzymaniem napięcia w następującym, krótkim epizodzie orkiestry (s. <br>24). W Credo pierwsza kulminacja wiąże się ze strukturą semantyczną consubstantialem <br>Patri; współistotowość Boża Jezusa Chrystusa została wyartykułowana za pomocą <br>homorytmii chóru i orkiestry, w dynamice ff, z natychmiastowym odprężeniem w <br>opracowaniu dalszej struktury tekstu wersu i stworzeniem kolejnej kulminacji <br>­ facta sunt, z następującym po niej wybrzmiewającym epizodem orkiestrowym (s. <br>32-33, charakterystyczne zmiany dynamiki), zawierającym materiał tematyczny <br>tej części (zob. cyt. przykład). Pogłębienie ekspresji w mikrostrukturach formalnych <br>dokonuje się często znacząco w partii orkiestry, np. w Christe eleison, skontrastowanym