oczy mu zapadły w głąb twarzy. Bledszy się jeszcze teraz wydawał niż przedtem.<br>- Zabierz je...<br>- Jak chcesz - mruknął Szretter.<br>Schował pieniądze do kieszeni i już się odwrócił, aby wyjść, gdy Marcin szepnął:<br>- Jerzy! - Co?<br>&lt;page nr=227&gt; Domyślił się raczej, niż dosłyszał, że tamten chce, aby się nad nim nachylił. Uczynił to opanowując odrazę.<br> - Nie gniewaj się na mnie, Jerzy. Nie umiem być inny. Ale bardzo w ciebie wierzyłem, byłeś najlepszym moim przyjacielem... Zabrakło mu tchu. Przymknął oczy. Po chwili znów je otworzył:<br>- Jerzy!<br>Stał bez ruchu, chłodny, z obojętnym wyrazem twarzy. - Co takiego?<br>- Nie chciałbym, żebyś sobie z mego powodu robił jakieś wyrzuty