przeciwnej wionęło Syberią, szron osiadał na umieszczonych wysoko pod sufitem wylotowych kratkach. Sąsiad obok, mając za nic łomot docierający z korytarza, chrapał w najlepsze i pogwizdywał przez zatkniętą do nosa rurkę. Podobnie inni, naprzeciw i koło drzwi.<br>Ostrożnie, centymetr po centymetrze, zaczął zmieniać ułożenie ciała. Przesuwał punkty ciężkości nogi, układał odrętwiałe po nocy ramiona tak, żeby choć przez parę sekund mogły służyć jako podpora. Niewidzialna granica była tuż-tuż. "To gorsze niż przepaść - myślał. - Tam przynajmniej można za coś się złapać, spojrzeć pod stopy albo spojrzeć w niebo". Przed ostatnim, decydującym dźwignięciem wstrzymał oddech ze strachu i zagryzł wargi.<br>Zaszeleściły wymiętoszone