Odczekałem swoje w kolejce i po wejściu do pokoju w którym siedziało dwóch trepów i pisarz, dowiedziałem się, że bardzo długo na mnie czekali (miałem wtedy 23 lata i kilka odroczeń za sobą). Pomyślałem, że faktycznie długo czekali, a najgorsze w tym wszystkim było to, że nie miałem już możliwości odroczenia służby. Na wstępie zapytano mnie czy będę uczył się dalej i czy chcę iść do marynarki wojennej. Na oba pytania odpowiedziałem przecząca (uczyć się już nie mogłem, a służba w marynarce należy do najcięższych). Dostałem wtedy skierowanie na badania do Łodzi i miałem się stawić za dwa tygodnie.<br>Do Łodzi