boskość, porzucając jaskrawo swe tradycyjne przywileje, przeżyła aż do końca rozpacz i trwogę śmierci. Tak wyjaśnia się lama sabactani i straszne zwątpienie Chrystusa będącego w agonii. Agonia stanie się lekką, skoro została podjęta przez wieczną nadzieję. Aby Bóg mógł być człowiekiem, potrzeba było, aby zwątpił"&lt;/&gt;.<br>W tych kilku zdaniach Camus odsłania najgłębsze pokłady wiary i nadziei, jakie chrześcijanie od pierwszych wieków związali ze śmiercią Jezusa. Każde z nich jest celne, &lt;page nr=286&gt; poza każdym kryje się jakiś fragment dziejów i okruch duszy człowieka zbuntowanego, który chciałby wierzyć nie tylko we własny bunt. Celna jest uwaga, że Jezus przyszedł, aby rozwiązać problem śmierci człowieka