po raz trzeci, ale nikt nie otwierał, choć wydawało jej się, że czuje jakiś ruch za drzwiami. Jej wczorajsza kartka zniknęła, lecz pozostała bez odpowiedzi. Joanna oparła torbę o kolano, wyjęła brulion i napisała raz jeszcze: "Zadzwoń do mnie stop pilne stop J.", wyrwała kartkę i wsunęła w drzwi. Wychodząc, odszukała jego okno. To musi być to, na samym końcu, drugie piętro, wszystko się zgadzało poza zapalonym światłem, jakąś zasłonką, której z pewnością wcześniej tam nie było, Joannie zdawało się, że dostrzega za nią cienie dwóch osób, złączonych w jednym uścisku.<br><br>Zgodnie z oficjalną wersją Joanna miała do późna uczyć się