spokój!!!<br>Zwolnił z wyraźnym, głębokim rozgoryczeniem. Zajął się przejazdem przez Pniewy. Przyszłam do siebie i na nowo zaczęłam się uspokajać. Ogarniało mnie narastające zmęczenie.<br>- To gdzie to w końcu jest ta wyspa skarbów? - spytał jakby z lekkim roztargnieniem.<br>- Gdzieś tam - mruknęłam. - Na końcu świata. Daj mi z tym spokój, muszę odtajać. Jedź wolniej.<br>Znów zaczął przyśpieszać, ale nie miałam siły reagować. Parę minut jechałam bezmyślnie, wpatrzona w łagodzący niepokoje krajobraz, po czym na nowo zaczęło mi się coś lęgnąć w głowie. Nie mogłam jednak oderwać się od tematu.<br>Skąd właściwie oni się wzięli tutaj, przy samej polskiej granicy? O zamiarze powrotu