z szumem, pieniła, skakała <br>na ściany, podmywała i zwalała worki. Wystraszone szczury biegały w ciemnościach, <br>wskakiwały na ludzi, wydawały przeraźliwe piski. Ich oczy błyszczały czerwono <br>niby robaczki świętojańskie. Petesuchos zapędził wszystkich do wylewania wody. <br>Ale nie każdy potrafił wdrapać się z wiadrem na rozkołysaną drabinę, a już nikt <br>nie miał odwagi wyjść na smagany wiatrem i zmywany wodą pokład. Dopiero marynarze <br>skończywszy zwijanie żagli zajęli się tą robotą.<br> Tymczasem nadszedł wieczór. Brzeg Krety zniknął z oczu. Wiatr dął nie słabnąc. <br>Powietrze zaczęło się wypełniać mglistą szarością jakby niesionego przezeń <br>pyłu. Na chwilę zabłysło czerwone słońce i zaraz zgasło. Petesuchos spodziewał <br>się