symboliczno-abstrakcyjny, jak np. dance macabre,<br>taniec śmierci w średniowieczu, gdzie moment tańca przekształca się w<br>groteskowe, moralizatorskie zarazem przypomnienie, iż każdy umrze, i<br>warto o tym pamiętać, gdy się żyje, by zasłużyć na zbawienie. Późnym<br>wspomnieniem dance macabre był Sibeliusa Valse triste, jako wstawka do<br>sztuki dramatycznej, gdzie śmierć odwiedza umierającą kobietę i tańczy<br>z nią właśnie ten taniec smutku.<br> Nas interesuje fenomen tańca w antroposferze. Rozpatrzymy z tego<br>ogólnego punktu widzenia kilka odmian tańca.<br> Taniec dzieci, jako powszechnie występujące, spontaniczne<br>zachowanie, ujęty został przez Emila Jacques-Delcroze (1865-1950),<br>szwajcarskiego pedagoga muzycznego, w system "gimnastyki rytmicznej".<br>Delcroze wyszedł z