kiedy napięte lejce zdzierają skórę z dłoni. Jest czułym mężem i pewne doświadczenia dla matek swoich nieślubnych dzieci w okolicy przekazuje tak, żeby nie spostrzegła tego żona. Te dzieci pochodzą zresztą przeważnie z jego kawalerskich czasów. Wszyscy naokoło wiedzą, że Artur Dilbin jako młodzieniaszek uratował pewną arystokratyczną rodzinę od wygaśnięcia odwiedzając hrabinę, której mąż był kompletnie zidiociały. Te gadania nie przynoszą mu ujmy. Gładzi wąsy i kiedy zdarza się mu się spotkać, przygląda się spod oka młodemu hrabiemu, który wyrósł na chłopa na schwał.<br>Rezygnacja i obowiązek. Później dzieci i na dzieci Bronisława przenosi całą swoją miłość. Kiedy starszy syn, Teodor