w poszczególnych okresach. Orientują one wewnętrznie tendencje rozwojowe języka plastycznego, ale zarazem odsyłają do procesów pozaartystycznych. Podstawową sprawą socjologii sztuki staje się w tum ujęciu stworzenie jak najbogatszego słownika takich pojęć-kluczy, które uczynią uchwytnymi sposoby społecznego istnienia dzieł sztuki. Niczego bowiem w obrębie sztuki nie można wyjaśnić zasadnie nie odwołując się do równolegle występujących zjawisk społecznych.<br> Niebagatelną rolę w tej koncepcji sztuki odgrywa pojmowanie kultury jako całości spójnej i wewnętrznie dynamicznej. O jej charakterze stanowią trzy główne typy ludzkiej działalności: praktyczna, naukowa i artystyczna. Doświadczenia ludzkie wielostronnie korespondują ze sobą i dlatego konkretne ich przejawy stają się zawsze w jakiejś