filogenetycznych w paleontologii polega na łączeniu próbek liniami w zamierzeniu odpowiadającymi przebiegowi ciągów ewolucyjnych. Brzytwa Occama każe wprowadzać jak najmniej hipotetycznych stadiów pośrednich. Trzeba więc dbać o to, by odległości czasowe i różnice morfologiczne pomiędzy próbkami włączanymi w drzewo rodowe były jak najmniejsze. Można określić tę <br>metodę jako chronofiletyczną, czyli odwołującą się głównie do rzeczywistego następstwa czasowego danych paleontologicznych przy odtwarzaniu filogenezy.<br>Najprostsze jest odtwarzanie ewolucji na podstawie stratygraficznie gęstej dokumentacji paleontologicznej. Jeśli próbki są położone dostatecznie blisko siebie w profilu geologicznym, to różnice morfologiczne między każdymi dwiema kolejnymi próbkami są mniejsze od zakresu zmienności morfologicznej każdej z nich. W takim przypadku