jedną resztę metioniny ulokowaną w konserwatywnym, globularnym regionie (GH) bliżej N-końcowego aminokwasu, który jest zablokowany; 5) poliklonalna surowica przeciwko globularnemu regionowi GH5/GH1 reaguje z globularnym regionem histonu H5 kury, H1 bydła, ale nie z H1; 6) występowanie histonu H1 ogranicza się do tkanek somatycznych (por. [108]).<br>Największą zmiennością odznaczają się histony silnie lizynowe. Znane są dwie podklasy ich wariantów, tj. H1 oraz H1/H5 . Należy podkreślić duże pomieszanie w nazewnictwie i symbolach molekularnych podtypów H1 oraz H1 (por. [108]).<br><br>&lt;tit&gt;WARIANTY H1.&lt;/&gt;<br><br>Elektroforeza w dwuwymiarowych żelach poliakrylamidowych pozwoliła rozfrakcjonować histon H1 zarówno z dzielących się, jak i nie dzielących się komórek