w żaden sposób nie mogę pogodzić z młodością i wdziękiem tej dziewczyny. <br>Biorę od niej plik ulotek, kupuję na dodatek lewicowe pismo studenckie "Spartakus", kiedy podsuwa mi plastikowe pudełko na dnie którego leżą monety pomieszane z metalowymi odznakami. <br>- &lt;who2&gt;To na pomoc dla Wietnamu!&lt;/&gt; Wrzucam więc do pudełka markę. Przypina mi odznakę z wietnamską czerwoną gwiazdą i wtedy dostrzega w mojej klapie biało-niebieski oświęcimski znaczek. - &lt;who2&gt;Pan także?&lt;/&gt; - pyta zaskoczona. - &lt;who1&gt;Także&lt;/&gt; - odpowiadam. - &lt;who2&gt;Pan przyjechał z zagranicy?&lt;/&gt; - &lt;who1&gt;Tak, z Polski.&lt;/&gt; - &lt;who2&gt;A może znał pan mojego ojca? Był parę lat w Dachau, potem w Oświęcimiu?&lt;/&gt; - &lt;who1&gt;Nie, nie znałem&lt;/&gt; - odpowiadam. Wymieniła jego nazwisko, dowiedziałem się