pani prace, myślę sobie, że mogła je równie dobrze zrobić młoda Niemka, Amerykanka czy Włoszka.&lt;/&gt;<br><br>&lt;who2&gt;To chyba nie jest zarzut? Bo ja się cieszę, że moje prace są uniwersalne i nie uważam tego za wadę. Staram się bowiem za ich pośrednictwem nie opowiadać konkretnych historii, osadzonych w konkretnym kontekście, ale odzwierciedlać pewien stan umysłu. To są prace o uczuciach. Ale też nie zgodzę się z opinią, że brak im korzeni. Te korzenie to moje dzieciństwo, estetyka socjalizmu, w której wzrastałam. Na przykład labirynt z dziewięcioma identycznymi pokojami, jaki pokazałam we Frankfurcie. Bezpośrednią inspiracją do pracy nad tą instalacją były doświadczenia z