mniej niż gdziekolwiek podejrzewać o to, by były ryzykownym wyskokiem indywidualnym, mają one bądź co bądź "imprimatur" aż prof. dr Starzyńskiego. Rzeczywistość artystyczna w kraju jest prawdopodobnie znacznie bogatsza niż to, co tam możemy znaleźć. Warto jest jednak porównać parę roczników - chociażby od 1950 - do numerów ostatnich. Rok 1950 to ofensywa socrealizmu w pełni. Co strona wypowiedzi: czy Bieruta, o obowiązkach planowania kultury, czy Sokorskiego, jak naród musi kształtować twórców, czy Lenina, że sztuka musi być zrozumiała dla mas. Portrety Stalina i bohaterów rewolucji plus doszukiwanie się wszystkich wątków "polrealizmu", które mogłyby służyć jako narodowa tradycja dla socrealizmu. Naturalnie apoteoza Matejki