był jeszcze bardziej wyzywający niż powierzenie przez Białoszewskiego głównej roli w &lt;name type="tit"&gt;Pamiętniku z powstania warszawskiego&lt;/&gt; cywilowi w wieku poborowym.<br>&lt;name type="tit"&gt;Pamiętnik gdański&lt;/&gt; spisany jest również językiem "robola", a więc mieszaniną mowy chłopo-robotnika, prymitywnej i topornej, z nowomową w paru odmianach (propagandowo-politycznej, produkcyjnej, biurokratycznej). Nierzadko wraz z nią pamiętnikarz przejmuje oficjalną optykę strajku jako "wichrzycielstwa" i "warcholstwa". Języki te tworzą bogaty folklor powieściowy. Autor żongluje nimi tak finezyjnie, że poprzez nie stara się wyrazić swój stosunek do tego, co opowiada i jak opowiada. Mimo to nie brakowało krytyków (przede wszystkim S. Chwin), którzy wymowę powieści brali za argument na rzecz tezy