Punktem wyjścia dla nowych idei był więc ówczesny stan zarówno literatury dramatycznej jak i teatru. Nadzieje na uformowanie teatru nowego, odpowiadającego estetyce rodzącego się romantyzmu, były ugruntowane na rozwoju i transformacjach, jakim teatr podlegał od końca wieku XVIII. W jego wyposażeniu technicznym i repertuarze właśnie w tamtych latach dokonywały się ogromne przemiany, które prowokowały do marzeń o możliwości świetnego rozbłyśnięcia na scenie nowego, romantycznego dramatu, istniejącego na razie tylko w sferze marzeń.<br>Pierwszym krokiem na drodze ku realizacji tych pomysłów musiało być uwolnienie dramatu spod presji klasycznych reguł, doprowadzonych do szczególnie absurdalnej sztywności przez teoretyków francuskiego Oświecenia. Drugim - odrzucenie anachronicznych konwencji