z jabłkami.<br>- Nie, nie, ani na sekundę. To ileż już czasu on leży, biedny?<br>- A będzie czwarty tydzień.<br>- Czwarty tydzień, prawie miesiąc! Niedobrze, oj, jak niedobrze. A kiedy był on u spowiedzi? Babka stropiła się odrobinę. Z pewnym wstydem rzekła:<br>- Chyba na Wielkanoc, Matko Przenajświętsza.<br>- Czwarty tydzień, prawie miesiąc! Niedobrze, oj, jak niedobrze.<br>- Boże, mój Boże, czy my tak grzeszni, żeby takiej kary doznawać?<br>- Bóg daje, Bóg zabiera, pani kochana. Chłopczyk przeżyje, wydobrzeje i jeszcze pani na jego weselu zatańczy, ale księdza trzeba sprowadzić, sakramentami chorego opatrzyć. Niejednego to właśnie do życia przywróciło. Pamiętam, pewna taka żona akcyźnika, pani Stankiewiczowa, zacna