Trochę dłużej trwało życie koni we wsiach kieleckich: Łącznej, Ostojowie. Można było na tych koniach "jeździć" i to zapewniało byt ich producentom. Przemysł takich koni wówczas nie proponował, kupowano je więc u miejscowych wytwórców. Istniały również, do lat sześćdziesiątych, mniejsze ośrodki produkcji ludowych zabawek w Brzozie Stadnickiej (koło Łańcuta), w okolicach Rabki i Leżajska. <br>Zabawki tego typu wyrabiano też u naszych sąsiadów, w Czechosłowacji, Niemczech, ale nasze różniły się szczegółami od tamtych. Zwłaszcza piękne były koniki dalekie od naturalistycznego traktowania. <br>Obok zabawki drewnianej powszechne były wyroby z wypalanej gliny, do dziś spotykane, nie zmienione w kształcie ptaszki-gwizdki, figurki jeźdźców, strażaków