Newsday". Gazety rozsypują się wachlarzem. Carlos wzdycha i poganiany złym wzrokiem Araba zgarnia je do kupy, a kiedy podnosi głowę, słyszy swojskie słowa:<br>- Ej, ale powoli, panowie, powoli, nie róbmy bydła!<br>Carlos uśmiecha się i niecierpliwie czeka, aż zza pleców pierwszej grupki klezmerów w identycznych jasnych garniturach wynurzy się znajoma okrągła gęba. Chyba jeszcze okrąglejsza niż dawniej.<br>- Dyzio! Dyzio, ej!<br>- Co "ej"?<br>W następnej sekundzie robią już niedźwiedzia, Dyzio jednym łapskiem, bo chociaż puścił wózek z bagażami, nie wypuszcza z dłoni ucha od nowiutkiego futerału saksofonu.<br>- Ej, masz klej? - kończy kwestię Carlos i uśmiecha się jeszcze szerzej. Do Dyzia dobijają pozostali