od jej ojca, brata lub innego mundoalda męską władzę opiekuńczą, czyli mund nad wybranką, a jej samej nazajutrz po zaślubinach powinien dać morgingap, to rozumie się, że ten "każdy" jest Longobardem, a nie Rzymianinem. Odwołując się w swoich edyktach do norm zapisanych w edykcie Rotariego, król Liutprand nieraz zastępował ogólnikowe określenia "ktoś" lub "wolny człowiek" etniczną nazwą quis Langobardus lub terminami, które oznaczały wojownika (exercitalis homo, herimannus); wychodziło na jedno, gdyż każdy wolny Longobard był wojownikiem.<br>Biorąc to wszystko pod uwagę, czołowi włoscy mediewiści - Giovanni Tabacco, Paolo Delogu, Stefano Gasparri - zgodnie traktowali edykt Rotariego i kodyfikacje Liutpranda jako zapisy osobowego, plemiennego