Madalińska 1999; ryc. 4, 5, 6). Powyższe opracowanie kartograficzne pochodzi z lat sześćdziesiątych, przy czym poszczególne arkusze są homogeniczne i pod tym względem jest to najbardziej dokładne opracowanie w skali całego globu. Jako pole podstawowe do obliczeń przyjęto kwadrat o powierzchni 100 000 km<hi rend="upper">2</>. Do powyższej analizy włączono także jeziora okresowe, co powoduje, że obraz kartograficzny przedstawiony dla okresów posusznych jest przeszacowany. Dotyczy to jednak niewielkich obszarów, głównie w Australii. Uzyskany układ izolinii dla poszczególnych kontynentów bardzo się różni. W ich obrębie największe powierzchnie zajmują tereny o jeziorności do 0,5%, niemniej w każdym przypadku zaznaczają się ośrodki o wyraźnie wyższych