się wśród chłopów egipskich, a więc wśród kultury koptyjskiej, nie objętej hellenizacją. Godnym uwagi paradoksem jest fakt, iż ów ruch, rodzący się jako protest przeciw ówczesnej kulturze i ucieczka od kultury, miał się stać jedną z instytucji o ogromnej doniosłości kulturotwórczej.<br><br>&lt;tit1&gt;Anachoretyzm&lt;/&gt; <br>Jednym z najbardziej reprezentatywnych przedstawicieli mnichów egipskich tego okresu jest &lt;name type="person"&gt;św. Antoni Pustelnik&lt;/&gt; (zm. 356 r.). Biskup aleksandryjski, &lt;name type="person"&gt;Atanazy&lt;/&gt;, napisał jego biografię, przedstawiając go jako wzór doskonałego chrześcijanina. Żywot ten stał się poczytną lekturą ówczesnej elity kulturalnej (tej lekturze zawdzięczać będzie swe nawrócenie św. Augustyn). Antoni reprezentuje monastycyzm spontaniczny, indywidualny, w formie anachoreckiej. Pierwotny egipski monastycyzm św. Antoniego i