do środka. Zrobiło się zupełnie ciemno. <br>Pokład jęczał miażdżony ciężarem wody. Zdawało się, że już nie wypłyną. Ludzie <br>rozwrzeszczeli się pełnymi trwogi głosami. Miotali się rozpaczliwie jak ziarnka <br>bobu potrząsane w garnku. Każdy wzywał na ratunek swego boga. Ich przerażenie <br>rosło, gdy w huku morza nie słyszeli własnych głosów. <br> Ale okręt znowu się wydźwignął. Szedł w górę niby nurek wracający z ciężkiej <br>wyprawy na dno morza. Blask dnia wrócił w wycięcie luku, ukazując twarze podróżnych <br>wykrzywione śmiertelnym strachem. <br> Ledwo wychynęli, rozległ się z góry głos Petesuchosa, zduszony, jakby kapitan <br>krzyczał poprzez leżącą mu na ustach poduszkę:<br> - Wszyscy! Wyrzucać! Wszystko! Do morza