fosfatyzacja skamieniałości w środowisku iłu bogatego w organikę. Do najcenniejszych stanowisk tego rodzaju należy późnokambryjska formacja czarnych łupków z konkrecjami wapiennymi (orsten) występująca w południowej Szwecji (ryc. 1.6B), konkrecje z amonitami w triasie Spitsbergenu czy mioceńska formacja Barstow w Kalifornii. Niemal wyłącznie we wczesnym paleozoiku zdarzała się natomiast fosfatyzacja okruchów szkieletowych w warunkach powolnej sedymentacji wapiennej (tzw. small shelly fossils).<br>Bardzo pospolite we wczesnym kambrze skamieniałości tego typu stopniowo zanikały w trakcie ordowiku i syluru. Jest wiele innych minerałów wytrącających się w wąskich przedziałach wartości różnych parametrów środowiska sedymentacji. Specyficzność tych przedziałów może być na tyle duża, że zróżnicowanej mineralizacji