ujrzeli<br>migocące światłami miasto.<br> - Losoncz! - wykrzyknął uradowany Wojciuch.<br> - Ale chyba nie pobiegniesz tam zaraz! - studził zapał<br>kolegi Jan Kolwalczyk. - Trzeba przesiedzieć w krzakach do<br>rana, zaczekać, aż się zaludnią ulice. Lepiej nie zwracać na<br>siebie uwagi.<br> Dwaj wędrowcy zaszyli się w gąszczu na wiązce gałęzi. Było<br>zimno. Przytuleni do siebie, okryci płaszczami, zasnęli po<br>trudach trzydniowej wędrówki.<br> Gdy się obudzili, przez splątane gałęzie przedzierały się<br>promienie słońce.<br> - Choroba, a tośmy zaspali! Ponad dwie godziny - powiedział<br>Wojciuch dygocące z zimna.<br> Przemyli twarze w lodowatej wodzie w potoku. Zrobili<br>parę przysiadów, wymachów rąk i nóg, podskoków. Pozostało<br>jeszcze tylko "upodobnić się do ludzi